« یونگ آی چوی » که بعدها « ماسو تاتسو اویاما » نام گرفت ، در 27 جولای 1923 در کره جنوبی چشم به جهان گشود . او در نه سالگی ورزش رزمی را زیر نظر آقای « یی » که در مزرعه پدرش کار می‌کرد ، آغاز نمود . وی در خواندن کتاب بسیار علاقه داشت و به مطالعه در زمینه بزرگانی نظیر « بیسمارک » صدراعظم آلمان و سامورائی افسانه‌ای « میاموتو موساشی » می ‌پرداخت . بیسمارک کسی بود که کشور آلمان را بعد از جنگ جهانی اول رهبری کرد و در عرض مدت کوتاهی دوباره آلمان را احیا نمود . موساشی نیز از مشهورترین شمشیربازان ژاپن بود که در استفاده از نیروی « کی » و قوای روحی ، سرآمد بود . این دو نفر در زندگی اویاما تأثیر بسیاری داشته و زندگی آنها ، الگویی برای وی به‌شمار می ‌رفت . اویاما در پانزده سالگی به ژاپن رفت و در آنجا نام خود را به ژاپنی عوض کرده و نام خانوادگی « اویاما » را از خانواده ‌ای که او را پذیرفته و سرپرستی می ‌کردند ، پذیرفت . در آنجا به فراگیری شوتوکان کاراته ، زیر نظر استاد « گی چین فوناکوشی » (Gichin Funakoshi) که از پیشگامان کاراته بود پرداخت و در هجده سالگی ، دان دو کاراته را اخذ نمود . سپس به یادگیری سبک « گوجو ریو » زیر نظر یک استاد کره‌ای به نام « نی ‌چو » (Nei-Chu) پرداخت . او نه‌تنها هم‌وطن ، بلکه هم ‌شهری او نیز محسوب شده و از اساتید به‌نام و شاگرد استاد « گو گن یاماگوچی » (Gogen Yamaguchi) بود . استاد « نی ‌چو » همراه با آموختن فنون رزمی در رشد شخصیت و تعالی معنوی اویاما ، نقش زیادی داشت . در همان زمان اویاما به یادگیری فنون جودو نیز پرداخته و در عرض چهار سال موفق به اخذ دان چهار جودو گردید . پس از جنگ جهانی دوم و اشغال ژاپن ، توسط نیروهای آمریکایی دستگیر و زندانی می ‌شود . در زندان به مطالعه تاریخ گذشتگان و به‌خصوص « موساشی » سرگرم بود و دوران حبس خود را با تمرینات سخت و تفکر بسیار درباره زندگی بزرگان گذرانده و تصمیم گرفت همانند آنان در فنون رزمی و قوای ذهنی ، سرآمد گردد .

 استاد « نی ‌چو » او را راهنمائی کرد که خلوت گزیده و به تربیت جسم و روح خود بپردازد . بنابراین در سال 1948 برای مدت 18 ماه به کوهستان « مینوبو » (Minobu) که محل تمرین استاد « موساشی » در قرون گذشته بود ، می ‌رود . وی فقط کتاب‌ها و مقداری لوازم شخصی با خود برداشته و در کلبه‌ای در دل کوه اقامت می ‌نماید و تنها در آنجا به تمرینات جسمی و ذهنی ذن و مدیتیشن می ‌پردازد . اویاما پس از کسب مهارت‌های لازم ، از کوهستان بازگشته و در اولین مسابقات قهرمانی ژاپن که پس از جنگ جهانی دوم برگذار می ‌شد ، شرکت نموده و قهرمان شد . اما او هنوز جوان بود و به این موفقیت‌ها قانع نشد. او فکر می ‌کرد که هنوز توانایی ‌های زیادی در او وجود دارند که شکوفا نشده ‌اند . بنابراین برای یک سال دیگر به کوهستان بازگشته و تمرینات طاقت‌فرسای خود را به مدت پانزده ساعت در روز ، آغاز نمود . سپس تصمیم به مبارزه دست خالی مرگ با زندگی با گاو های خشمگین می ‌گیرد . در این مدت با 52 گاو مبارزه می ‌کند که 3 گاو را تنها با وارد کردن یک ضربه به پیشانی ، درجا کشته و شاخ 49 گاو دیگر را می ‌شکند . این مبارزات برای وی آسان هم نبود . در سال 1957 (سن 34 سالگی ) در مکزیک به مصاف گاوی وحشی رفته و نزدیک بود کشته شود . گاو از پشت به او شاخ زده و او را بلند می ‌کند . اویاما بالاخره در این مبارزه پیروز شده و شاخ گاو را می ‌شکند ، اما درمان او 6 ماه طول می ‌کشد . البته امروزه انجمن‌های حمایت از حیوانات به مخالفت با این‌گونه نمایش‌ها پرداخته و مانع از برگزاری آنها می ‌شوند . اگر چه روش‌های کشتن گاوها با نیزه و شمشیر هنوز هم در اسپانیا و مکزیک رایج است. اویاما به آمریکا ، اروپا و آمریکای جنوبی سفر کرده و با برگزاری نمایش‌ها و مبارزه با حریفان قدرتمند ، در شناساندن هنرهای رزمی شرقی به غرب نقش به‌سزائی داشت. او با 270 مدعی صاحب نام مبارزه کرده و همه را مغلوب نمود که اغلب آنها تنها با یک مشت از پای در  آمدند ! هیچ مبارزه‌ای بیش از 3 دقیقه طول نکشیده و اغلب در چند ثانیه حریف ناک ‌دان می ‌شد . شگرد مبارزاتی او بسپار ساده بود . اگر به شما نزدیک می ‌شد ، کار تمام بود . وقتی ضربه‌ای به کسی می ‌زد ، اگر دفاع می ‌کرد ، دستش می ‌شکست و اگر دفاع نمی ‌کرد ، دنده‌اش . او به « دست خدا » ملقب بود که برگرفته از یک افسانه ژاپنی که ضربات مرگ‌باری داشت ، می ‌باشد . اویاما در خاطرات خود می ‌گوید : روزی یک سرباز تفنگ‌دار دریایی با چاقویی به من حمله کرد و من نیز برای دفاع از خود ، ضربه‌ای به بالای لب او زدم و او درجا مرد . از این واقعه به‌ شدت متأثر شدم ، چون او دارای زن و یک فرزند بود . من هم به‌ دلیل دفاع از خود بی ‌گناه شناخته شدم . مدت یک ‌سال کاراته را کاملا کنار گذاشته و در مزرعه‌ای در ناحیه « کانتو » مشغول به‌کار شدم تا مخارج خانواده آن سرباز را تامین کنم . در این مدت با اشتیاق تمام و به اندازه پنج کارگر عادی کار می ‌کردم و حتی یک ‌بار هم به تمرین کاراته نپرداختم . تا آن‌ که زن و فرزند او مرا بخشیده و از من خواستند تا راه خود را ادامه دهم . اویاما سبک کاراته جهانی ( کیوکوشین ) را بنیان‌گذاری کرد . کیوکوشین به سبک ‌های کره‌ای بسیار نزدیک بوده و غیر کنترلی می ‌باشد که در آن ، ضربات دست یا پا کنترل نمی ‌شوند ، بلکه به هدف اصابت می ‌کنند . تکنیک ‌های پا گسترش یافته و به تنفس صحیح توجه زیادی شده است . او تا زمانی که زنده بود ، درخواست ‌های فدراسیون کاراته ژاپن برای عضویت و فعالیت تحت پوشش آن مرکز را نپذیرفت . در 26 آوریل 1994 ، اویاما در سن 71 سالگی درگذشت و با مرگ او اتحادیه کیوکوشین کاراته نیز مرد و رویاهای این مرد بزرگ تحقق نیافت . کتاب‌های « کاراته چیست » ، « طریقت کیوکوشین » و « این است کاراته » وی با استقبال زیادی مواجه شد و این مرد بزرگ با تربیت شاگردان و تألیف کتب ، یاد خود را برای همیشه در تاریخ جهان زنده نگه داشت .

خویشتن را به سختی به پیش رانده و درجای دلخواهش به سرانجام رساند . نتیجه این کوشش ها و آزمون ها منجر به خلق یکی از مستند ترین تمرینهایش شد ، تمرین افسانه ای