ماسوتاتسو اویاما که بعدا به لقب سوسای سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته دست یافت در 27 جولای 1923 میلادی در کره متولد شد.
1925 /
اویاما توسط والدینش به منزل خواهرش در منچوری فرستاده شد.
1936 /
اویاما وارد مدرسه ای در سئول شد. در همین حین شروع به یادگیری کمپوچینی کرد و پس از دو سال تمرین به دان یک ارتقا پیدا کرد.
1938 /
ماس اویاما وارد مدرسه هوایی یاماناشی (Yamanashi) ژاپن شد و کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی (Gichin Funakoshi) شروع کرد و هر روز ، دو ساعت به تمرینات خود با این استاد بزرگ ادامه داد.

1940 /
اویاما به هنگامی که دان 2 (Ni-Dan ) کاراته بود وارد دانشگاه تاکوشوکو (Takushoku ) شد.
1945 /
اویاما تحقیقات در مورد کاراته را در موسسه ایوا (Eiwa ) در منطقه سوگی نامیکو (Suginami-Ku ) واقع در توکیو را آغاز کرد لکن پس از سپری شدن 6 ماه موسسه مذکور تعطیل شد.
1946 /
ماس اویاما وارد بخش تربیت بدنی دانشگاه واسدا (Waseda ) گردید و در آنجا بود که با دو نفر از نویسندگان مشهور ژاپنی به نامهای یوشی کاوا Yoshikawa ) ) و شیرواوزاکی (Shiro Ozaki ) آشنا وبه مطالعات بیشتر درباره روش سامورایی پرداخت و پس از آن جهت تمرین به منطقه مینوبو (Minubu ) رفت. ایشان در همین سال بود که به دان 4 کاراته دست یافت. ادامه مطلب...

نوشته شده توسط : بروسلی

نظرات ديگران [ نظر]

من کسی نیستم که قهرمان شدن و مدال آوردن را به هر قیمتی که شده است بخرم.

•ورزش ابتدا برای من نوعی سرگرمی و تفنن بود . مدتی خیال قهرمان شدن مرا به وسوسه انداخت ، اما همیشه معتقد بودم که ورزش برای تندرستی و سلامتی جان و تن با هم لازم است . با آنکه علاقه فراوانی به ورزش داشتم ، ولی محبور بودم که در جستجوی کار برآیم . زندگی نان و آب لازم داشت.

•به نظر من تاریخ تولد و مرگ یک انسان ، همه زندگی او را تشکیل نمی دهد ، آنچه که زندگی یک مرد را از نقطه آغاز ، از روز تولد تا لحظه مرگ می سازد شخصیت ، روحیه جوانمردی ، صفا ، انسانیت و اخلاقیات اوست.

•من شخصا تجربه دارم که هر وقت حریفان خود را قوی و بزرگ حساب کرده ام ، برد و پیروزی را آسانتر به چنگ آورده ام . من از کبر و غرور بیزارم و از پیروزی بی جهت ، مغرور و گمراه نمی شوم . همیشه ده درصد خود را از حریفان ، ضعیف تر حساب می کنم.

•من اگر در میدان کشتی سردار نباشم ، سرباز هم نخواهم بود.

•آینده متعلق به کسانی است که بیشتر رنج می برند .

•هدف یک ورزشکار ، قهرمانی نیست . هر مردی با کم و بیش تمرین کردن میتواند قهرمان کشور شود ، ام قهرمانی به گردن خویش و گردن ملت مدال طلا می آویزد که وجودش سرشار از جوانمردی و خدمت به همنوع باشد.

•من فرزند درد و رنج بودم و با این درد خو گرفتم . من همیشه مردمی را که مرا دوست می داشتند ، دوست داشتم و امروز به دوستی با آنها افتخار می کنم . اما در همین زمان یک حرف ، یک کنایه در لفافه گفته می شد ، ولی مرا شکنجه نمی داد ، چون راه خود را روشن می دیدم و می شنیدم "رضا ؛ تو کاری به این حرفها نداشته باش . راه خود را بگیر و برو ، آینده مال توست.

•من هرگز پسر خوبی نبودم ، نه برای مردم و نه برای خانواده ام . دوست داشتم مهندس یا پزشک می شدم تا می توانستم از درآمد مشروع آن به همه کمک کنم . اما حالا می بینید که دستم خالی است . چه کنم ، مردم خیال می کنند من همه چیز دارم ، در حالیکه اینطور نیست . من پسر بد این مردم هستم که قادر نیستم کمکشان کنم .

روحش شاد و یادش گرامی باد

  صحنه هایی از تمرین اساتید کونگ فو فایتینگ

کونگ فو یکی از قدیمی ترین ورزشهای رزمی است که کونگ فو فایتینگ یکی از سر رشته های ان هست.