مشاوره در مورد انتخاب رشته

عزیزان در اولین گام برای انتخاب رشته باید توجه داشته باشند از
نوع ورزش خود چه توقعاتی را دارند.در گام اول باید مشخص باشد آن ها
ورزش قهرمانی را دنبال می کنند یا نه می خواهند در سطح معمولی برای
سلامتی خود ورزش کنند.به نظر من نوع رشته خیلی مهم است اولا شخص
می تواند رشته های خود را از میان رشته های جهانی انتخاب کند و حتی اگر
ورزش قهرمانی را دنبال نمی کند بصورت عادی در آن رشته فعالیت کند و او
چیزی را از دست نداده است.رشته هایی که در سطح المپیک و جهان مطرح
می باشند شامل تکواندو،جودو،کاراته،ووشو(کونگ فو
شائولین)،جوجیتسو،موی تای ، پانکریشن و بوکس می باشند.البته افرادی
سودجو در جوامع می باشند که با القاب دروغ و غیره سبک خود را جلوه می
دهند،شاید خیلی ها را دیده باشید که به خاطر فیلم های رزمی بروسلی،جکی
چان،فرانکی،جت لی و .... به رشته کونگ فو روی می آورند دریغ از اینکه
اصلا این شخصیت ها هیچکدام در این رشته ها فعالیت نمی کنند مثلا استاد
بروسلی ایپ من می باشد که در وینگ چون کونگ فو فعالیت داشت و
بروسلی با استفاده از این سبک و الهامات و عقاید شخصی خود سبک جیت
کاندو را به نام خود ابداع و به ثبت برساند که هر دو این سبک ها زیر
مجموعه کونگ فو چین(ووشو)می باشد.

جت لی نیز در رشته کونگ فوی
معبد شائولین فعالیت می کند،جکی چان نیز در رشته کونگ فو شائولین که
ظاهرا بیشتر هم از سبک میمون مست بیشتر خوشش می آید و وینگ چون
کونگ فو تبعیت می کند،فرانکی در رشته شوتوکان کاراته و کیک
بوکس،استیون سیگال در رشته آیکیدو و تونی جا در رشته موی تای فعالیت
دارند.آری آنها در رشته کونگ فو فعالیت دارند ولی کونگ فو شائولین که
در سطح جهان مطرح و به صورت شاخه شاخه مثلا شمالی،جنوبی،نن
شائولین،لوهان چوان،تای چی چوان،چانگ چوان و..... که در کل به نام سبک
های ووشو معروفند در آمده است.حال اگر از کسی که به اصطلاح در یکی از
هزاران سبک کونگ فوی ایرانی فعالیت دارند پرسیده شود به چه دلیل این
رشته؟خواهند گفت بروسلی کونگ فو کار است و اینجاست که اگر فردی
عمر خود را در این رشته برای قهرمانی گذاشت عاید آن فقط کسب مدال در
سطح کشور یا شرکت در مسابقات بین المللی غیر معتبر که همیشه پای ثابت
آنها افغانستان و پاکستان می باشند یا اینکه در مسابقات بین المللی از طرف
سبک های دیگر شرکت می نمایند.از این مطلب کلیدی که گذشته مثلا در
همان ووشو دوباره سبک هایی مادر و اصلی می باشند مثل چانگ چوان،نان
چوان و تای چی چوان.این امر در کاراته و دیگر رشته ها صدق می کند مثلا
در کاراته 4 سبک شوتوکان،شیتوریو،وادوریو و گوجوریو از طرف فدراسیون
جهانی به عنوان سبک های مادر شناخته شده که همه بصورت کنترلی بوده و
در حال حاظر بیش از 800 نوع سبک از آنها نشعت گرفته شده و هنوز هم
در حال افزایش است .در فدراسیون کشورها همه نگاه ها روی این 4 سبک
متمرکز شده بطوری که 80 درصد بودجه فدراسیون ها به سبک های کنترلی
و 20 درصد بقیه برای سبک های آزاد می باشد .حتی هر ساله مسابقاتی به
نامهای هلال احمر،ارتش،سپاه،بسیج،نیروی انتظامی،دانش آموزی و غیره
برگزار ولی هیچکدام از سبک های آزاد در چارچوب این مسابقات
نیستند.البته این مواردی که ذکر شد دلیل این نیست که سبک های آزاد یا
کونگ فو و ... خوب نیستند بلکه می خواهم بگویم این تفاوت ها در ورزش
قهرمانی وجود دارد.اصلا بعضی قهرمانی را دنبال نمی کنند و حتی دنبال
مسابقه نیستند برای اینگونه افراد آیکیدو را معرفی کرده،از دیگر
خصوصیات این سبک استفاده از نیروی حریف که به این واسته در کهن
سالی و در پی آن کم شدن نیروی جسمانی، این رشته بسیار کارآمد می
باشد،سبک هایی مثل هاپکیدو،جوجیتسو،دایتوریو و .... تقریبا در این گروه
می باشند.اگر دارای سرعت بالا و انفجاری ،انعطاف و تمرکز بالایی هستید
،کاراته دو را به شما پیشنهاد می کنیم.اگر علاقه به استفاده از سلاح های سرد
را دارید یا از انعطاف بدنی خوبی برخوردار هستید به ووشو روی
بیاورید،البته در بعضی از سبک های کاراته و دیگر رشته های رزمی سلاح
های سرد با نام کوبودو کار می شود.اگر علاقه به استفاده از پا را دارید
تکواندو،اگر روحیه گرفتن حریف و دفاع شخصی را دارید
جودو،هاپکیدو،جوجیتسو و.... گزینه های مناسبی هستند،اگر پاهای خوبی
ندارید یا استفاده از دست هایتان برای شما خوشایند تر است بوکس کیس
مناسبی می باشد و به همین صورت .
مسئله بعدی انتخاب مربی است که بسیار مهم است که اکثرا برای
افراد مبتدی فقط دان آن ملاک است ولی بیشتر شما باید در مورد توان فنی و
مدیریت ایشان تحقیق کنید.گام های بعدی سن،جنسیت،انعطاف
بدن،فاکتورهای بدنی مثل سرعت،قدرت و.....می باشد که به ما کمک می کند
در رشته ای موفق باشیم و اگر بخواهیم به جایی برسیم با استفاده از شرایط
بدنی خود و نوع علاقه، رشته مورد نظر را انتخاب کنیم.